ผมนาย แวอับดุลบาซิร กาสง
นักเรียนในโครงการ (SMP) รุ่นที่1
จากโรงเรียนสุทธิศาสน์วิทยา
___________________________
ได้อะไรอ้อ?
ไปทัศนศึกษาที่กรุงเทพจากที่ได้เป็นนักเรียน (Top 5) จากโครงการ (Smp)
ตอนผมไปทัศนศึกษา แล้วทุกคนถึงที่สนามบินหาดใหญ่กันทุกคน ต่างคนต่างอยู่ ซึ่งในนั้นผมไปแอบดูพนักงานผู้หญิง กรอกข้อมูลเพื่อนๆที่ไปศึกษาดูงานด้วย แล้วผมก็ถามว่า
ผม : พี่ๆจบอะไรอ้อทำงานแค่กรอกข้อมูลแบบนี้
พี่ : จบครูคอมพิวเตอร์
ผม : เฮ้ยพี่ แล้วทำงานแค่กรอกนี้น่ะ
พี่ : ใช้ครับน้อง
ผม : ผมคิดในใจว่า เฮ้ยผมก็ทำได้
แล้วผมเดินออกไป แต่พี่เขาสวยมาก
ก่อนอื่นผมต้องบอกเลยว่า ผมชอบเรื่องคอมพิวเตอร์แบบนี้ แต่ได้ไปทัศนศึกษาในแบบเชิงฟิสิกส์เคมีชีวะ แบบนี้ผมไม่ถนัดสักเท่าไหรน่ะเรื่องแบบนี้ พอได้ไปเข้าห้องปฏิบัติการจริงแล้ว ผมรู้สึกว่า เห้ยสนุกว่าที่คิดไปศึกษาแบบนี้ ผมดูแล้วในห้องที่ผลิตนมยาคูลท์ เห้ย!!!ถ้าผมเรียนด้านคอมพิวเตอร์ ก็สามารถมาทำงานแบบนี้ดิห
นี้คือแรงผลักดันของผมที่ได้ไปศึกษาดูงานที่นั้น
และผมได้คิดไว้ว่า ผมเรียนศาสนาจบแล้ว
ผมคาดว่าอยากจะเรียนต่อ ด้านวิศวคอมพิวเตอร์
สิ่งที่ผมได้คิด : จากที่ผมเรียนวิศวคอมพิวเตอร์ ประมาณว่า4-5 ปี ผมคาดว่าในอนาคตของอีก8ปี ผมจะทำงานใน สนามบินที่เบตงให้ได้
แล้วสุดท้ายนี้ผมต้องขอขอบคุณ โครงการห้องเรียนพิเศษ SMP และอาจารย์ทุกท่าน ที่สร้างความฝันให้กับผม และผมขอบคุณอีกครั้งที่ทุกคน ส่องทางให้ผมเดินทาง ตามความฝัน ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น